Ik hou van bloot. Kleren mogen dan wel de man maken, onvervalste naaktheid maakt de mens. Rangen en standen verdwijnen, waar borsten en billen verschijnen.
Nu we de eerste rokjesdag hoog en breed achter de rug hebben, leef ik daarom vol verwachting toe naar toefjesdag. Traditioneel tonen ze zich vanaf begin april tot half september wanneer de stralen van de zon warm genoeg zijn om het ontklede lijf te verwarmen. En natuurlijk zie je ze vooral op plekken waar naaktheid blootgewoon is zoals op plekken waar naturistisch wordt gerecreëerd.
Daar kan een ieder zich vergapen aan alle vormen en maten toeven die de revue passeren. Van vrolijk krullende volle trotsbossen in allerlei breedten en lengten tot kunstzinnig gekapte sjabloontoeven tot de pornostreep als ook de haarloze prepuberale meisjes voorbips voor volwassen vrouwen, waarin soms minder of meer prominent geplaatste piercings de aanblik verfraaien.
Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de categorie nonchalante trotsbos. Zo’n fris gewassen vachtje dat het fenomeen bikinilijn ongestoord aan de lies lapt. Makkelijk in het onderhoud en zit altijd in model. Centennia, zo niet millennia heeft dit model haar bestaansrecht bewezen en menig kunstenaar geïnspireerd.
Eigenlijk relatief kort geleden, begin jaren ’90 van de vorige eeuw, moest het weelderig krullende oerbos aan terrein inleveren. Aanvankelijk nog slechts in omvang. Hup, de bikinilijn in met dat haar, al mocht een toef in die dagen nog wel van een dusdanige lengte zijn dat je er met goed fatsoen doorheen kon kroelen.
Zo’n tien jaar terug zette zich een zogenaamde hygiënische trend in, waarin veel vrouwen, gevoed door de media en reclamemakers, haar van onderen ‘vies’ begonnen te vinden. Kort en kaal werd gepromoot als hygiënisch voor de buitenkant, en voor de binnenkant werd de vaginale douche als een must voor de schone schacht geacht. In het verlengde hiervan werd kaalheid gezien als een service naar een sekspartner om vermeende flostoestanden tijdens de orale daad te voorkomen.
Het verloop van de recente toefgeschiedenis is te zien op een website met centerfolds uit de Playboy door de jaren heen. In het eerste nummer uit 1983 toont model Jerney Kaagman nog een enorme pronte pruik. Vanaf de jaren 2000 moet de plaatjeskijker het met een landingsbaan of minder doen. Jan Heemskerk, hoofdredacteur van Playboy vertelde op het Women Inc festival vorige maand dat hij als erotische bladenmaker de kaalkutta’s wel op zijn retour zou willen zien, omdat deze de variatie in poses nogal beknotten.
Nu de weldaad van de vaginale douche is achterhaald en ze zelfs een gevaar voor de gezondheid blijkt te zijn, hoop ik dat de natuur niet alleen daar zijn werk weer mag doen, maar ook daarbuiten. Vies is een kut, ongeacht haarlengte en poesbreedte, echt alleen maar als ze te lang verstoken blijft van een wasbeurt. Dus kies een coupe die bij je past en inspireer!
Irene Hemelaar – lellebelle op Twitter – is creatief ondernemer en roze barricadenbeklimmer. Ze houdt van Mariska en hokt met konijn Ben.