Zojuist werd bekend dat Han Busker de nieuwe voorzitter van de FNV is. En vanmiddag bepaalt het ledenparlement van de FNV welke beoogd kandidaten voor het DB en AB definitief door de toetsing zijn en campagne gaan voeren voor de verkiezing in mei.
Ik ben niet een van hen.
Na de toetsing in januari, ging ik door voor een assessment dat half februari plaatsvond. Ik herkende me niet in de conclusies van het assessmentbureau, waarna ik mij heb teruggetrokken als kandidaat.
En dat deed even flink pijn. Mijn droom sinds 2 jaar om aan het roer de ambities van de FNV te kunnen helpen verwezenlijken is voor nu voorbij. Nadat ik indertijd werd gepolst of ik zou willen overwegen me kandidaat te stellen heb ik serieuze afwegingen gemaakt en bewust gekozen voor een termijn waarin al mijn andere activisme en uitvoerende creativiteit op een laag pitje zou moeten zetten. Ik wilde dit heel graag, omdat ik zoals ik al eerder schreef aan het roer een positieve bijdrage aan de groei en inclusiviteit van de vereniging had kunnen leveren, met mijn stijl van leiderschap, waardoor we een steviger vuist zouden kunnen maken naar werkgevers, naar de politiek.
In plaats van deze bij voorbaat verloren strijd tot het gaatje te voeren, heb ik dan ook voor positiviteit en effectiviteit gekozen. Het goede nieuws is namelijk dat er juist in deze selectieperiode twee prachtige functies op mijn pad kwamen die ik graag wilde vervullen. Namelijk het voorzitterschap van de Rvt van GALE, The Global Alliance for LGBT Education en het voorzitterschap van het ‘no nonsense happy activism’ jongerennetwerk voor sociale gelijkheid Stichting DoeTank PEER. Samen met het lidmaatschap van de Rvt van Wo=Men dat ik sinds april vorig jaar vervul, kan ik mijn activistenhart ophalen.
Vanuit activisme ging ik voor het FNV-voorzitterschap en vervolgens voor een plek in het Dagelijks Bestuur. Ik ben even hard gevallen. Ik likte mijn wonden, vond troost bij lieve en kritische collega’s, vrienden en vriendinnen. En ik hervond mezelf. En al weken zingt deze Broadway-klassieker dan ook door mijn hoofd:
“Nothing’s impossible, I have found.
For when my chin is on the ground,
I pick myself up, dust myself off,
Start all over again.
Don’t lose your confidence if you slip.
Be grateful for a pleasant trip,
And pick yourself up; dust yourself off;
Start all over again.
Work like a soul inspired
‘Til the battle of the day is won.
You may be sick and tired,
But you’ll be a man, my son.
Will you remember the famous men
Who had to fall to rise again.
So take a deep breath;
Pick yourself up;
Dust yourself off;
Start all over again.”
Auteur Dorothy Fields 1939