Wat reageerde je goed fel in het journaal, toen je werd gevraagd wat je ervan vond dat er alweer homoseksuelen waren weggepest uit hun wijk. Heel stellig zei je dat dit een geval van discriminatie was en dat dit dus vanzelfsprekend niet mocht gebeuren. Pestgedrag naar aanleiding van iemands geaardheid noemde je onacceptabel en je vond dat iedereen veilig moest kunnen wonen, ongeacht waar in Nederland.
En daarom schrijf ik je nu. De paar keer dat we elkaar de hand hebben geschud, hartelijke zoenen hebben uitgewisseld en samen uit volle overtuiging op de foto zijn gegaan (ik met de ‘Weiger de weigerambtenaar’-button pront op de borst), hebben we fijn even met elkaar gekletst over LHBT-zaken die ons bezighouden.
En dat is met jou heel makkelijk. Ik ervaar bij jou instant liking. Een soort van bijzonder aardig vinden op het eerste gezicht, waarbij ik een sterke verbondenheid ervaar door de passie die we delen. Namelijk een rotsvast geloof dat we allemaal gelijkwaardig zijn en in die gelijkheid onze verschillen mogen uitdragen zonder dat dit negatieve gevolgen heeft voor veiligheid, geestelijk of fysiek welbevinden van wie dan ook.
De weg die we daarnaartoe bewandelen is niet dezelfde. Ik loop met ferme pas vooruit en vind dat mensen voor wie het onderwerp homoseksualiteit gevoelig ligt vanwege hun geloofsovertuiging hebben te slikken dat kerk en staat gescheiden zijn. De wet gaat voor persoonlijke voorkeuren. Het lijkt me dat je als religieus minister van een christelijke partij je voortdurend in een schizofrene wereld bevindt wanneer je aan de ene kant je sterk maakt voor gelijkheid van LHBT’s in subsidies en in woorden, maar dat je aan de andere kant, als je in de gelegenheid bent deze gelijkheid vast te leggen in de wet, jouw religieuze gevoelsgenoten toch net iets meer als jouw gelijken lijkt te zien.
Je schermt met het argument dat het budget voor de LHBT-beweging nog nooit zo hoog geweest als nu, in deze tijden van grote bezuiniging. Aan de andere kant had je ook gewoon de enkele feitconstructie kunnen slopen en de kerndoelen kunnen wijzigen door voorlichting over homoseksualiteit op scholen te verplichten. Hierdoor zou die investering van miljoenen extra euro’s voor het op deuren kloppen van scholen om maar toegelaten te mogen worden, niet nodig zijn geweest. Als daarbovenop de ambtenaren die weigeren een roze huwelijk te voltrekken ook nog eens worden ontslagen vanwege werkweigering, word je pardoes hét icoon van een minister, een politicus, die daad bij woord voegt.
Lieve Marja, jij bent degene die met enkele streken van de pen in één ommezwaai de gelijkheid wettelijk kan vastleggen en de met vooroordelen opgevoede jongere van nu, de tolerante (jong)volwassene van later kan laten worden. Pest ons LHBT’s niet langer door ongelijkheid op religieuze gronden bij wet in stand te houden! Dat is namelijk onacceptabel en niet te verteren.
Snap je wat ik bedoel?
Dikke zoen, Irene
Irene Hemelaar – lellebelle op Twitter – is creatief ondernemer en roze barricadenbeklimmer. Ze houdt van Mariska en hokt met konijn Ben.