Irene Hemelaar

Heavenly Creature Producties

  • Over Irene
  • Weblog
  • English
  • Links
  • Contact
  • Home
  • Besturen
  • Presenteren
  • Schrijven
    • Columns
    • Flitss
  • Trainen
  • Zingen
    • Duo Wilde Orchidee
    • MeeZing Saarein

Amsterdams Actie-onderzoek Antidiscriminatie LBTQI+ vrouwen en non binaire mensen

26 oktober 2020 By Irene

Afgelopen zomer vroeg de gemeente Amsterdam me om als projectleider een actie-onderzoek anti-discriminatie te verrichten in de Regenbooggemeenschap specifiek gericht op LBTQI+ vrouwen en non binaire mensen. Een mooie opdracht, waarmee ik een bijdrage hoop te leveren aan een veiligere en mooiere stad voor àlle mensen om in te bewegen en te leven.

Ik houd mij sinds 15 jaar bezig met het welbevinden en de zichtbaarheid van vrouwen binnen de regenboogcommunity, onder andere vanuit Stichting OndersteBoven.
In 2011 was de stichting opdrachtgever voor het kwalitatieve onderzoek “Zoenen is Gevaarlijk” dat Movisie uitvoerde en 2 jaar eerder initieerde OndersteBoven het eerste Nederlandse onderzoek naar het welbevinden van lesbiennes in Nederland dat de UvA uitvoerde.

“Mijn” onderzoek is 1 van de 5 Amsterdamse anti-discriminatie-onderzoeken die momenteel worden gehouden. Er vinden ook onderzoeken plaats naar moslimdiscriminatie, anti-zwart racisme, antisemitisme en Ihbtiq+-gerelateerde discriminatie vanuit bicultureel perspectief. Het mooie van deze aanpak vind ik dat er ook intersectioneel naar de respons op de 5 onderzoeken gekeken zal worden. Alle geïnterviewden beantwoorden een aantal gelijke vragen.

Ik heb de hulp van een fantastische klankbordgroep waarmee ik kan sparren en die positief kritisch mijn stappen volgt. Ik voer gesprekken met organisaties die zich specifiek en/of intersectioneel bezighouden met discriminatie gerelateerde ervaringen van LBTQI+ vrouwen en non binaire mensen. Het literatuuronderzoek loopt. Nu is de volgende stap daar: het zoeken van mensen die door mij de komende maand willen worden geïnterviewd. Vandaar mijn oproep:

Wil je me helpen bij mijn onderzoek?

Ben jij een queer, lesbische, bi+ en/of trans vrouw? Of ben je een non binair, gender non confirming, of intersekse persoon uit Amsterdam?

Heb je ervaren dat je vanwege je genderidentiteit of seksuele oriëntatie wel eens anders wordt behandeld, achtergesteld of uitgesloten? 

Wil je je verhaal vertellen, vertrouwelijk, zonder verplichtingen en als je dit wenst anoniem?

Dan zou ik je graag willen interviewen voor een onderzoek naar ervaringen met discriminatie en uitsluiting. Ik doe dit in opdracht van de gemeente Amsterdam.

Het interview duurt maximaal een uur. Het vindt online plaats en het geluid wordt opgenomen voor een zo goed mogelijke verslaglegging. Voor het voeren van de gesprekken gebruik ik het goed beveiligde platform Whereby. De audio-opnamen worden niet met derden, dus ook niet met mijn opdrachtgever, gedeeld. Je krijgt het verslag te lezen.

Wil je meedoen? Ken je iemand die mee zou willen doen? Mail me dan op info@irenehemelaar.nl. Je kunt me ook bellen, sms’en of appen op 0650567256.

Dank voor je moeite. Ik kijk uit naar je reactie.

Hartelijke groet,

Irene Hemelaar

 

 

Categorie: Barricaden, Geen categorie, onderzoek, Schrijven

Inspreken Cie AZ 5 juli 2018 mbt straatintimidatie

7 juli 2018 By Irene

Goedemiddag voorzitter, waarnemend burgemeester, commissieleden,

In de nacht van 23 op 24 juni kreeg dragqueen Monique de la Fressange een kopstoot op de Prins Hendrikkade terwijl ze uitgescholden werd. Homogerelateerd geweld.

Feiten:
In 2016 zijn er zeshonderd meldingen gekoppeld aan geaardheid gedaan bij de politie, 180 daarvan betroffen fysiek geweld of dreigen daarmee.
Maximaal 10 procent van alle slachtoffers van hate crime doet aangifte.

Na enkele incidenten in januari heeft de waarnemend burgemeester onze zorg voortvarend opgepakt (compimenten!) met een overleg tussen de driehoek, ambtenaren en een diverse afvaardiging uit onze community die half april een aantal plannen voor een aanpak heeft ingediend. Tijd voor actie en daar is jullie hulp bij nodig.

Er is namelijk geld en morele steun nodig vanuit politieleiding en het gemeentebestuur om tot een bredere, intersectionele samenwerking tussen de LHBTI-community en de diversiteitsnetwerken (Caribisch, Marokkaans, Vrouwen, Roze in Blauw) van politie te komen. Op dit moment is die samenwerking er nog nauwelijks, maar uit een eerste overleg dat ik belegde met partijen blijkt de wens tot een intersectionele aanpak er al langer te zijn, want het kan de aangiftebereidheid bevorderen. Een tijdelijke financiële impuls is voor de duurzaamheid wenselijk.

Vrouwen zijn onzichtbaar in de discussie homogerelateerd geweld. Er is geld nodig voor een nieuw intersectioneel kwalitatief onderzoek naar straatintimidatie / overschrijdend gedrag / geweld tegen LBTI-vrouwen.
Met Rutgers heb ik over 2 weken een oriënterend gesprek, Movisie wordt betrokken, mensen van kleur en/of met een migratie-achtergrond en/of mensen met een handicap en organisaties die deze groepen vertegenwoordigen worden in de organisatie betrokken.

We willen een ambassadeur voor de LHBTI mensenrechten, diversiteit en inclusiviteit.
De LHBTI-community heeft baat bij een onafhankelijke ambassadeur met voelsprieten voor wat er speelt in de community met een groot netwerk, die zichtbaar is, partijen snel zou kunnen verbinden om de lijnen tussen verschillende instanties die zich inzetten voor het welbevinden, veiligheid en belangenbehartiging van LHBTI’s kort te houden. Op dit moment worden nog te veel obstakels ervaren. Een functie die ik graag zou vervullen, maar daar gaat het niet om. Waar het om gaat is dat deze er komt!

Ik ben tot slot benieuwd wanneer de handhaving op straatintimidatie start die vanaf april zou worden uitgerold? Ik hoor er niets over. Dankuwel.

Na mijn inspreken werden er enkele vragen gesteld:

Raadsleden Marianne Poot (VVD) en Dennis Boutkan (PvdA) reageerden met interesse op het instellen van een (gekozen)LHBTI-ambassadeur / regenboogburgemeester.
Marianne Poot (VVD) wilde graag weten hoeveel geld er met de plannen gemoeid zou zijn, waarna ik heb aangegeven dat het nu nog plannen en ideeën zijn, en dat concretisering met een begroting volgende stap is, maar dat ik van de ambtenaar in eerste instantie teruggekoppeld kreeg om steun uit de raad te verkrijgen voor de plannen en dat ik de gelegenheid greep om deze commissie de plannen voor te houden.
Zowel waarnemend burgemeester Jozias van Aartsen als wethouder Diversiteit Rutger Groot Wassink noemden de ambassadeur als interessant in hun reacties en de wethouder heeft me uitgenodigd voor een gesprek hierover.

De bij het onderwerp betrokken ambtenaar liet me weten belangstelling te hebben naar het onderzoek en daar gaan we t.z.t. verder over praten.

Terugkijken kan hier. Ongeveer op 56 minuten.

Categorie: Barricaden, Besturen, Organiseren, Schrijven, Spreken

OCRIET REINIGEN MET VIM

2 maart 2018 By Irene

Wij hadden een lavet in onze jaren ’60 sociale huurwoning aan de Osdorper Ban. En in het afvoerputje stond gegraveerd: OCRIET REINIGEN MET VIM. Dat waren zo ongeveer de eerste woorden die ik kon lezen. De centrifuge links naast het lavet maakte een verschrikkelijk lawaai.

We gingen ook (op zaterdag) met de 5 kinderen achter elkaar in het lavet. Ieder kind kreeg  een scheut warm water erbij. Als laatste was het fijnste want dan was het bad het volst.

Om water over je heen te gieten was er een plastic maatkan van ‘moeders voor moeders’. Ook die woorden las ik al snel. Mijn moeder, de verpleegster, legde me zonder enig ongemak uit waar dat ooit (toen ze zwanger van ons was) voor was.

En terwijl wij in bad gingen, poetste mijn vader onze schoenen, zodat we zondagochtend in zondagse kledij en glimmend schoeisel met zijn zevenen in de kerkbank zaten.

De andere magische woorden die je door ze vaak te zien leerde lezen en die nog altijd door mijn geheugen zingen, zijn “Al een vat, kist, of krat van de Phoenix gehad?” Op weg naar de familie in Haarlem zag je door de autoruit de slogan op de heen en terugweg door de groene flapjes (?) heen, die op de vangrail langs de weg stonden. De tekst is weg, de groene flapjes staan er nog. En als iemand voor de flapjes een bestaand woord heeft, dan lees ik dat woord graag!

 

Categorie: Dagelijkse dingen, Schrijven

Mijn moeder

11 mei 2017 By Irene

Relatief laat getrouwd op haar 26e, in een traditionele relatie met mijn vader in een Rooms Katholiek huwelijk tot de dood ons scheidt, want wat god heeft samengebracht zal de mensenhand niet verbreken. In goede en slechte tijden. Al vond ik als puber en begin twintiger dat de slechte tijden wel erg overheersten. Maar als je moeder berustte, oprecht gelovig, wat zou jij dan als kind?

Toen ze zwanger was van mijn oudste broer moest ze in 1959 stoppen met werken. Toen mijn vader op zijn vijftigste (zij 42) vanwege een versleten rug werd afgekeurd, mocht zij van hem niet haar oude beroep als verpleegster oppakken.

“Als je achter een rolstoel wilt lopen, dan doe je dat maar als vrijwilligster bij de Zonnebloem”, schijnt hij te hebben gezegd. En dat heeft ze decennia lang gedaan.

Toen ik op de lagere school zat leerde ze pas zwemmen en haalde haar A en B. Samen deden we mee aan de zwemvierdaagse in het Sloterparkbad.

Toen ik overging naar de derde klas middelbare school, ging zij terug naar school (de Joke Smit-school) om Spaans te leren. Ze wilde iets leren wat mijn vader niet kon en Spaans zou echt van haar zijn. We deden samen eindexamen, ik gymnasium, zij mavo. Dagen lang luisterde ze naar Teleac’s Por Favor. En als het op tv kwam zongen wij als kinderen het thema mee: Por Favor Por Favor, steek een vinger in je oor, Por Favor Por Favor.

Bij de uitreiking van haar mavodiploma was mijn vader niet aanwezig. Hij vond het allemaal onzin. Ik was er wel. Zo trots en vol onbegrip dat mijn vader het niet kon opbrengen mijn moeder toe te juichen. Even voor de goede orde: voor haar verjaardag liet hij mij wel jaarlijks een cadeau voor haar kopen dat haar het gevoel gaf bijzonder te zijn. Maar in dezen kon hij het om wat voor reden ook niet opbrengen om over zijn eigen schaduw heen te stappen.

De Spaanse les bracht mijn moeder eigen vriendinnen. Die had ze tot dan toe niet gehad in het drukke gezin, Carry en Ank. Met hen hield ze rummikub-avonden en kon ze Will zijn, net als met haar geweldige zussen, trouwens.

Wij gaven hen als kinderen een vakantie naar Spanje. Zo kon mijn moeder eens het woord voeren, waar mijn vader dat tijdens andere vakanties in Duitsland altijd deed. Ha!

Na de mavo ging ze door naar de havo en pikte toen ook op havoniveau haar mulo-Duits op. Ze ging door tot en met 5 VWO op beide vakken. Toen vond ze het genoeg omdat ze geen zin had in weer de stress van een examen.

Op zaterdagmiddag kookte mijn moeder alvast voor zondag rustdag. Dan luisterde ze in de keuken naar VARA’s in de Rooie Haan. Lekker feministies! Ik zat vaak te lezen in mijn kamertje en luisterde dan met een half oor mee en was er natuurlijk op gespitst of er soms op een goed moment een lekker uitgebakken stukje kip of iets dergelijks te halen viel. Hahaha.

Maar altijd blij waren we met het ‘In de Rooie Haan’-lied door Nelleke Burg wat we altijd meezongen. En af en toe, als het langs kwam, dan zongen we mee met Jasperina de Jong: Vrouwen!

Vandaag vond ik bij toeval een begeleidingsband van dit nummer. En zondag, op moederdag, zingen we het in Saarein. Voor mijn moeder!

Vrouwen, vrouwen, vrouwen,
Voorwaarts in de strijd!
Weg met de bokken, vooruit met de geit.
We moeten het juk van die kerels eens kwijt
De broek aangetrokken, nu komt onze tijd.
Nu zullen ze naar onze pijpen dansen.
We grijpen al die knullen, we grijpen onze kansen.
We hebben maar één wens.
De mannen minder mans en de vrouwen veel meer mens.

Categorie: Barricaden, Dagelijkse dingen, Schrijven

Preek van de Leek – Eerst zien, dan geloven

1 december 2015 By Irene

“Daar stond ze dan: Irene Hemelaar, in de doopsgezinde kerk in Amsterdam voor ‘De preek van de leek’. Het was een prachtige bijeenkomst. De rappende meiden maakte veel indruk en het Dominicuskoor zong prachtig. Maar Irene Hemelaar stal de show met mooie Amsterdamse liederen en een goede overdenking. Zij zei: “eerst zien dan geloven”. Ik denk: “eerst geloven dan zien”. ”

Willemien Ruygrok


pvdl2015flyer

DE PREEK VAN DE LEEK – Eerst zien, dan Geloven

– voor geluidsopname, klik hier –

Naar aanleiding van het verhaal van de Ongelovige Thomas.

Toen ik in 2005 op tweede paasdag op de A10 zich een Porsche in mijn passagierskant zag boren, hoorde ik niets, behalve een stem in mijn hoofd die zei ‘Het komt goed’.

Was dat mijn eigen rotsvaste, irreële vertrouwen dat ik hoorde? Was die stem iets hogers? Mijn vader? God?

Dat mijn hartsvriendin en ik er beiden enkele seconden later zonder een schrammetje van af zijn gekomen, was zeker weten te danken aan de kwaliteit van de koelbloedige chauffeuse. Maar dat zij de auto op de weg heeft kunnen houden en vlak langs de vangrail tot stilstand heeft gebracht, dat de weg tijdens de schuiver wonderbaarlijk vrij was en dat niemand van achter op ons botste terwijl we van de 2e naar de 4e baan schoven…

Was dat toeval? Was dat goddelijke interventie?

Stuurde míjn vader, die in oktober 2004 door zijn engelen in paradisum werd begeleid, vanaf zijn wolk bij? Een mooie en verleidelijke gedachte om in te geloven. Theoretisch had ze de auto namelijk niet op de weg kunnen houden. Het rechtervoorwiel stond horizontaal.

Ik ben dankbaar dat ons niets is overkomen. Maar ik ben vooral mijn vriendin dankbaar dat ze zo helder van geest was en kordaat handelde. En wat een mazzel dat er toevallig niemand achter ons reed. Zij heeft geen stem gehoord. Zij herinnert zich levendig wat ik niet hoorde. De keiharde klap van de botsing.

Ik weet niet wat ik moet geloven. Ik heb de waarheid niet in pacht. Geloven dat er meer is, kan fijn zijn. Zo houd je wat verdwenen is, toch dichtbij je, kun je je eigen onvermogen afschuiven op, of onvermoede prestaties van jezelf danken aan iets ‘hogers’.

Het werkwoord ‘geloven’ is een wonderlijke.

Ik geloof je.

Geloven staat hier voor een rotsvast vertrouwen dat de ander de waarheid spreekt. En als die ander dat dan toch niet blijkt te doen is het een Farizeër, een huichelaar. Lekker zwart-wit.

Ik geloof in jou. In een ander mens geloven. Gaat ook over vertrouwen. Want zij gelooft in mij… In iemand geloven is mooi, maar toont tegelijkertijd aan dat degene waarin wordt geloofd, het zelf misschien allemaal niet gelooft. Het tragische huwelijksleven van André Hazes is daarvan een schoolvoorbeeld.

Ik geloof dat…

Geloven is hier nog een stukje zwakker. Geloven staat hier voor iets dat zou kunnen. Ik geloof dat we dit jaar de wereldvrede bereiken. Hoe mooi zou dat zijn. Ik geloof dat de gemeente Amsterdam die 55 miljoen wel terugvindt. Wat een opluchting zou dat wezen.

‘Geloven’ is ook een variant op iets ‘vinden’. Tegenwoordig vindt iedereen iets. Op Facebook, op Twitter. En ook ik mag hier op de kansel van alles vinden. Belangrijk is dan wel dat ik met steekhoudende argumenten kom als ik iets vind. Dat is het voordeel van geloven, dan hoef je dat niet. Dat je gelooft, is genoeg reden. Daarom houd ik het vanmiddag lekker bij geloven.

Ik geloof in de liefde. De liefde voor een ander. De liefde voor de stad. Die staat als een huis. Ik geloof dat mijn stad ook van mij houdt.

Ik hoop dat als je gelooft in iets bovennatuurlijks dat je na je dood bijvoorbeeld naar de hemel zult gaan als dat is wat je wenst. Ik geloof dat jij dat mag geloven. Je mag tot zekere leeftijd in Sinterklaas geloven. Of in het Monster van de Sloterplas, las ik gisteren of nog romantischer van Loch Ness.

Ik geloof ook dat mensen oprecht bang zijn voor dat wat ze niet kennen en dat wat ze is wijsgemaakt. Of dit nu de angst voor de grote stroom aan vluchtelingen is die een veiliger oord zoekt, of dat het mensen zijn die niet hetero zijn, of die niet standaard jongen of meisje, man of vrouw zijn, maar ergens er tussenin. Wat vreemd is, beangstigt.

Ik geloof in mijn eigen verantwoordelijkheid en dat ik, hoe minimaal ook, de wereld gelijkwaardiger kan maken, door mijn nek uit te steken. Ik geloof in alle andere activisten in de wereld die strijden voor vrijheid, gelijkheid en inclusiviteit. Dat kunnen mensen zijn die letterlijk op de barricaden staan. Maar ook mensen die ervoor zorgen dat anderen die barricaden kunnen beklimmen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de bedrijven die de Amsterdamse Pride mede mogelijk maken. Maar ook de protestantse kerk die al jaren de Gay Pride Kerkdienst faciliteert. Of zoals ik een maand geleden meemaakte, de mensen die voor de Verenigde Naties werken. Wat een uithoudingsvermogen. Die praten en praten en praten tot ze een ons wegen. Ieder gesprek kan een bom schelen.

En ik geloof van harte.

In de liefde.

De liefde van de ene mens voor de ander. De tot de dood ons scheidt liefde, de platonische liefde, de hoofse liefde, de lustige liefde, de liefde voor één nacht, de liefde voor meer mensen tegelijk.

De liefde voor de plek waar je je thuis voelt. De liefde voor dat wat je met je handen kunt aanraken.

Ik geloof in de liefde die je kunt zien, ruiken en voelen.

Ik geloof, denk ik, bovenal in knuffels, in aanraking, in elkaar vasthouden.

Om tot slot terug te gaan naar Jezus. Hij zei: “Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.”

Maar geloof me, zalig zijn zij, die zelf nadenken, hun gezond verstand gebruiken, verantwoordelijkheid nemen voor hun doen en laten en trots zijn op hetgeen ze presteren. Niet onfeilbaar, maar integer en vrij. Die oprecht de gulden leefregel van de naastenliefde nastreven en anderen behandelen zoals zij behandeld willen worden. Dat ze daarnaast al dan niet in een god geloven, dat dondert er niet toe J.

En bovenal gezegend zijn zij, die daarbij durven dromen, want zonder dromen, valt er niets meer te geloven.

12307592_1135858013106229_9189620568044160149_o

Alle liedjes van de dienst met De Rappende Meiden, Jeroen Zijlstra, Paul Tijink, Angelique van Hest, het Dominicuskoor o.l.v. Leenke Boxer beluister je hier.

Preek van de Leek 29 november 2015 – tekst Irene Hemelaar

Categorie: Barricaden, Organiseren, Presenteren, Schrijven, Spreken, Zingen

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • Volgende »

Niets missen van mijn avonturen? Abonneer je op mijn nieuwsbrief !

Ik ga vertrouwelijk om met je gegevens en volgens mijn privacy verklaring.

Meest recente berichten

  • En toen kreeg ik een pagina op Wikipedia
  • Bloemetjes in de Berm II
  • Flinke maatregelen: Gastric Bypass
  • 1 april 2021: Amsterdams symposium 20 jaar huwelijksgelijkheid
  • Bloemetjes in de Berm I
  • Borstkanker bestraling, bijwerking: BRAND!
  • Wil je me helpen bij mijn onderzoek?
  • Amsterdams Actie-onderzoek Antidiscriminatie LBTQI+ vrouwen en non binaire mensen
  • Power Vrouwen Hour “On Demand”
  • 5 x Power Vrouwen Hour @ Pride Amsterdam
  • Fleur en Irene – (They long to be) Close to You
  • Nieuws.nl -> In the Spotlight
  • Niet schrikken… dubbele borstkanker
  • 23-2 Lesbische rondleiding en Queer History Talk in Amsterdam Museum
  • Inspreken Cie AZ 5 juli 2018 mbt straatintimidatie
  • OCRIET REINIGEN MET VIM
  • Roze Mantelzorgers, OndersteBoven en Nieuw-West
  • Pride Amsterdam… nu in daad én in woord inclusief
  • Mijn moeder
  • “Als kind vond ik mijn moeder de mooiste vrouw”
  • Het komt eraan! Nederlands onderzoek naar LHBTI-zwerfjongeren
  • Opinie: wat leren 8 hoogleraren ons oplossingen voor anti-homogeweld
  • Ask Me Anything… over anti-homogeweld
  • Pick yourself up, dust yourself off…
  • Wow! Frans Banninck Cockpenning en brief minister OCW
  • Solidariteit en afscheid – speech Dam RoZa 23 juli 2016
  • Purple Rain
  • Altijd Anders – boekpresentatie
  • Ode aan de ‘ally’
  • Ontvangstdiner EC door B&W in Amsterdam

Recente berichten

  • En toen kreeg ik een pagina op Wikipedia
  • Bloemetjes in de Berm II
  • Flinke maatregelen: Gastric Bypass
  • 1 april 2021: Amsterdams symposium 20 jaar huwelijksgelijkheid
  • Bloemetjes in de Berm I

UN Women’s Representative (UNWR) 2015

Irene is the Women's Representative in the Netherlands delegation to the United Nations General Assembly in October 2015.

Copyright © 2025 Irene Hemelaar · Privacy Verklaring · algemene voorwaarden . Photo Credits · Website: Piri Piri LekkerScherp.Online